Irkutsk
11 jul. 2015
🇷🇺
vanuit Rusland
Zaterdag 11 juli: Irkutsk
Na een goede nachtrust en met een stevig ontbijt op basis van pannenkoeken achter de kiezen, vertrokken we naar Irkutsk.
Op de weg tussen Listvianka en Irkutsk ligt het zomerhuis van Poetin verscholen achter de bossen. Onze gids Anna vond dit geweldig omdat het de stad volgens haar meer prestige bezorgt. Het feit dat
Poetin ook wel houdt van een duik in het Baikalmeer, zorgt helaas ook voor wegversperringen van ettelijke uren in de zomer. Ooit moest onze gids een ambulance regelen om de toeristen uit Listvianka
te krijgen. Het was de enige manier aangezien Poetins aanwezigheid ervoor zorgde dat de enige weg van Listvianka naar Irkutsk geblokkeerd werd.
Ironisch genoeg zagen we onderweg een vissersdorp dat vroeger dienst deed als opvangplaats voor bannelingen. Onder andere politiek dissidente figuren werden hierheen gestuurd. Siberië heeft altijd
al deze functie van 'strafkamp' gehad. Wie naar Siberië werd gestuurd had zwaar te lijden onder het extreme klimaat.
Onder Stalins regime was het niet zo heel erg moeilijk om verbannen te worden. Anna's hoogbejaarde buurvrouw (de dame in kwestie was ergens in de negentig) woonde vroeger in Moskou. Op een dag was
ze vis aan het schoonmaken op een oude krant waarin een foto van Stalin stond. Omdat de krant vies was geworden, gooide ze deze weg. Om deze reden werd ze verbannen naar Siberië (achteraf bleek dat
de buren haar gewoon weg wilden, ze hadden haar om die reden zwart gemaakt bij de Sovjets).
De bevolking van Irkutsk (en Siberië bij uitbreiding) is erg divers. Begrippen als 'allochtoon' en 'autochtoon' kennen ze niet omdat eigenlijk niemand echt 'local' is. Mensen die ooit verbannen
werden, kwamen vaak met hun hele familie naar Siberië en keerden eigenlijk nooit terug. Het is ook echt een grensgebied tussen Europa en Azië. Een grappige uiting hiervan zijn de auto's die je ziet
rijden. Sommige mensen rijden met een Europese wagen waar de bestuurder links zit, anderen besturen hun auto langs de rechtse kant.
De zeventig kilometer lange weg tussen Listvianka en Irkutsk heet de Presidentsweg, niet omwille van Poetin (zoals je misschien zou denken na de eerste anekdote), maar omdat Eisenhower en
Chroestchov elkaar in Irkutsk in 1950 zouden ontmoeten. Eisenhower wilde graag naar het Baikalmeer om nadien uit te kunnen rusten. Omdat er nog geen weg tussen Listvianka en Irkutsk bestond, is men
dan maar begonnen aan de bouw ervan. Speciaal voor president Eisenhower ... die helaas nooit nooit naar Irkutsk is gekomen. Kort voor de ontmoeting werd namelijk een Amerikaans spionagevliegtuig
(U2) neergehaald boven Rusland.
Oh ja, over Irkutsk als stad nog even. Dankzij de stadswandeling met onze gids hebben we Irkutsk van binnen en van buiten leren kennen. Afgaand op de standbeelden in de stad, zijn de inwoners van
Irkutsk Alexander de Derde dankbaar omdat hij de spoorlijn heeft laten aanleggen en zien ze ook Lenin graag een oogje in het zeil houden op een druk kruispunt. Erg opvallend aan dit standbeeld zijn
de Mongoolse trekken die Lenin voor de gelegenheid heeft gekregen. Een laatste standbeeld dat de moeite waard is, is de zogenaamde 'Babr'. Dit dier is het symbool van Irkutsk: een tijger (symbool
voor kracht) met een nerts (symbool voor rijkdom) in zijn muil. Aan de Finnen werd gevraagd om een standbeeld van een tijger te maken. Het Finse woord 'bobr' (bever) lijkt echter sterk op het
Russische 'babr'. En helaas, de Finnen waren reeds duchtig aan het beeldhouwen geslagen: het achterste van de bever was reeds afgewerkt. De bestelling kon echter niet meer ongedaan gemaakt worden,
waardoor de 'Babr' van Irkutsk tegenwoordig half bever, half tijger is. Bij wijze van compensatie schonken de Finnen roze graniet om het standbeeld van Alexander De Derde mee te versieren.
Irkutsk is een kleine overzichtelijke stad met een mix van Sovjetblokken en typische oude houten huisjes. Om de toeristen een plezier te doen hebben ze een deel van de stad heropgebouwd in de
architecturale stijl van vroeger. Op zich een heel nobel doel, ware het niet dat elk houten huisje ook een horecagelegenheid is. Allemaal heel gezellig, hoewel je een beetje het gevoel hebt door
een themapark te wandelen.
Na een heerlijk diner in restaurant 'Figaro' (dank je wel Lonely Planet voor de tip), gingen we op tijd naar bed. De trein naar Mongolië zou de dag nadien nadien namelijk al vroeg vertrekken.
Reacties
Reacties
20 jul. 2015, 21:58
Ook de tsaren stuurden massaal ballingen naar Siberië. Zo werd de jonge Stalin ettelijke keren in ballingschap naar Siberië gestuurd. En elke keer slaagde hij erin -soms op spectaculaire wijze - te ontsnappen :).
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
