Moskou – 4 tot 5 juli

Onze eerste buitenlandse treinreis van deze vakantie is een feit! We spoorden van Sint-Petersburg naar Moskou met de nachttrein. Na negen uur hadden we een kleine 700 kilometer afgelegd. Wat een luxe was dat?! Je kan het nog het beste vergelijken met vliegen in eerste klasse. Je krijgt je eigen wagon, er liggen hapjes en drankjes klaar, je geeft door wat je ’s ochtends wil eten en verder moet je enkel slapen. Kim en ik maken ons geen illusies: op de trein naar Irkutsk zullen we het met heel wat minder moeten doen.

Naar mijn gevoel werd Moskou trouwens geteisterd door een hittegolf, echter volgens onze Nederlandse reisgenoten was het in Nederland bijna 40 graden. Moskou viel dus aardig mee qua temperatuur.

Onze eerste kennismaking met Moskou begon op het Rode Plein. Het is vermoedelijk het meest sprookjesachtige politieke centrum. De daken van het Staatshistorisch Museum lijken permanent bedekt te zijn met een laagje sneeuw en de Basiliuskathedraal zou evengoed in Disneyland kunnen staan. Op eigen houtje hebben we het Kremlin bezocht maar eigenlijk valt dat een beetje tegen. Je mag enkel binnen in de kerken. De paleizen en politieke residenties moet je letterlijk links laten liggen. Als je zo’n gebouw te dicht nadert, word je tot de orde geroepen door middel van een fluitsignaal.

Het mausoleum van Lenin hebben we niet kunnen bezoeken omdat de openingsuren nogal ongelukkig vielen en de rijen immens lang waren. Onze Russische gids schrok zelf van deze interesse in Lenin. Ze vertelde ons dat het vermoedelijk een van de laatste jaren is dat Lenin hier ligt.

In de Aleksandrovski-tuinen voor het Kremlin staat een sokkel met de namen van de Romanov-familie. Dit is nog maar enkele weken het geval. Tot voor kort stonden er namelijk de namen van de belangrijkste Sovjetleiders. Door deze recente wijziging lijkt de sokkel weer op de oorspronkelijke, van voor de communistische periode. Onze gids vertelde ons nog dat het executeren van de Romanovs het gevolg was van een persoonlijke haat van Lenin jegens deze familie. Andere leden van het Romanov-geslacht die in het buitenland woonden, boden Lenin blijkbaar geld aan om de Russische tsarenfamilie te laten ontsnappen. Het heeft echter niet gebaat.

Moskou is uniek omdat het de enige stad is waar je een city tour kan doen zonder dat je de metro uit hoeft te gaan. Er zijn bijzonder veel mooie metrostations die heel vaak iets met de Sovjetgeschiedenis van Rusland te maken hebben. Je moet de foto’s maar eens bekijken! Enkele van deze metrostations werden reeds gebouwd in de jaren dertig. Eigenlijk waren ze bedoeld als schuilkelder, sommige stations liggen wel zeventig meter diep (die roltrap leek maar naar beneden te blijven gaan). Om de mensen niet bang te maken, werd het excuus van de metro gebruikt.

De highlights van Moskou liggen op wandelafstand van elkaar. Dat is handig, want zo heb je zelfs na twee dagen het gevoel dat je het meeste van de stad gezien hebt. Verder zijn de vele enigszins mistroostige woonblokken kenmerkend voor Moskou.

Om af te sluiten, nog een Russische restaurantgewoonte die ons is opgevallen. Aan de deur van vele restaurants staat er een man die in de richting van de straat kijkt. Doorgaans spreekt deze man geen Engels en hij doet ook geen moeite om mensen naar het restaurant te lokken. Hij staat daar gewoon. Volgens onze gids was dit voor de security hoewel wij daar toch sterk onze twijfels bij hebben.

Dit was Moskou! Op naar de trein die ons naar Siberie zal brengen!