Sint-Petersburg – 1 juli tot 3 juli

Drukke dagen, dat kunnen we wel zeggen … Eigenlijk was er amper tijd om onze blog bij te houden. Een langere post over Sint-Petersburg dan maar!

Trouwens: wie nog een goede luchtvaartmaatschappij zoekt, kunnen we KLM absoluut aanraden (sorry, papa :-)). Best oké qua beenruimte en een geweldige service (broodje met drankje, dessert met koffie en een snoepje om af te sluiten) terwijl het toch maar een kleine drie uurtjes vliegen was.

Na een uurtje Franse traditionele accordeonmuziek (onze chauffeur was blijkbaar fan) werden we afgezet aan het hotel Nevski Aster. Ons hotel bleek gelegen te zijn in een zijstraat van de ‘slagader’ van Sint-Petersburg: Nevski Prospekt. Het Winterpaleis en het Hermitagemuseum bleken quasi letterlijk op een steenworp van ons hotel te liggen: vijf minuten wandelen en we waren er!

De eerste avond zijn we nog naar een balletvoorstelling gespurt. In ‘The Palace’ bleken ze die avond ‘Het Zwanenmeer’ van Tsjaikovsky te dansen. Wat we toen nog niet wisten, was dat er heel wat gebouwen in Sint-Petersburg zijn die de naam ‘The Palace’ dragen. Vermoedelijk hebben we dus een toeristenvoorstelling gezien, maar het was de moeite en dat is wat telt!

Met onze persoonlijke gids Ekaterina hebben we de dag nadien het historisch centrum verkend. Sint-Petersburg is erin geslaagd om mij warm te maken voor de tsarengeschiedenis. Ondertussen ken ik de stamboom van de Romanovs uit het hoofd, en dat betekent heel wat!

Als er vol overgave werd verteld over de glorie van de tsaren door onze gids, even negatief werd er gedaan over de periodes die erna kwamen. Zo was er na de ‘perestroika’ slechts 9 vierkante meter woonruimte per persoon toegestaan. Onze gids vertelde ons hoe haar grootmoeder en moeder in angst leefden omdat ze veel meer vierkante meters hadden.

Kerken en Rusland gaan samen zoals peper en zout. Ook Sint-Petersburg telt heel wat speciale en meer gewone godshuizen. De meeste Russen zijn orthodox. Er zijn wel wat verschillen met het katholieke geloof. Zo slaan zij hun kruis anders (boven, onder, rechts, links) en altijd met drie vingers (de heilige Drievuldigheid, weet je wel) en liefst drie keer na elkaar (om dezelfde reden). Hun trouwring dragen ze aan de rechterhand.

Het Peterfort is (net zoals heel Sint-Petersburg eigenlijk) gebouwd op een eiland dat vroeger vol met haasjes zat. Her en der zie je beeldjes van de dieren staan, omringd door muntstukken. De dieren zouden geluk brengen. Haasje over dan maar naar het Peterfort zelf! Het huisvest een gevangenis waar de oudere broer van Lenin gestorven is en de Peter- en Pauluskathedraal waar alle tsaren na Peter de Grote (die een grondige hekel had aan Moskou) werden begraven.

Het Hermitagemuseum valt te vergelijken met het Louvre in Parijs. Alleen zijn de gebouwen stukken mooier. Het Winterpaleis is een pareltje. Tegelijkertijd was het best vermoeiend: je slentert door de zalen en we hadden er die dag al een stadswandeling opzitten. Gelukkig zorgt een bankje van tijd tot tijd voor wat weldaad voor de voeten. En uiteraard is er ook nog – ahum- krachtvoer zoals een overheerlijk bosbessentaartje!

De laatste dag in de stad bezochten we Peterhof, het is het bekendste zomerpaleis van Peter de Grote. De tsaar zelf ging per boot (wat nog steeds kan maar eerder naar de prijzige kant is) maar wij gebruikten het openbaar vervoer. Een uitstekende gelegenheid om de metro te aanschouwen: een toonbeeld van communistische glorie.

Het Peterhof is magnifiek! Het voelt erg aan als Versailles maar dan meer barok. Het paleis zelf ligt op een natuurlijke heuvel en kijkt uit over de Finse Golf. Bijzonder indrukwekkend! De tuinen zijn dan weer rustgevend met al zijn fonteinen en overal verborgen hoekjes. Je moet er geweest zijn want de foto’s kunnen de schoonheid van het zomerpaleis niet vastleggen.

Het is duidelijk: in Sint-Petersburg houden ze van Amsterdamse grachten, maar ook van Belgisch bier. Alleen al op Nevski Prospect waren er drie cafés met Belgische bieren te vinden. Kim was in zijn nopjes want zoveel bier vind je meestal zelfs niet in een Belgisch café.

Peter de Grote gaf de stad een lichaam en Katherina de Grote zorgde voor een ziel. Het resultaat is een boeiend en doorleefd Sint-Petersburg dat je onmogelijk volledig kan ontdekken binnen drie dagen. De stad heeft Kim en mij alleszins wel overtuigd om terug te komen!